Ο μίτος της δημιουργίας

Πώς να σου μιλήσω

Την ώρα που φοβάσαι

Την ώρα που ετοιμάζεται η ψυχή να μοιραστεί τον κόσμο

Την ώρα που ξεχνάς τον λόγο που βρίσκεσαι εδώ

Αυτή τη στιγμή

Σε αυτό το σημείο

Πώς να πω

Σαν ετοιμόγεννη που φοβάται αν θα καταλάβει τις ωδίνες

Αν θα τα καταφέρει

Την ώρα που η Αλήθεια καίει τα σωθικά σου

Πώς να σταθώ κοντά σου

να θυμηθούμε μαζί

τον κήπο μας

και την αλάνα

τους σπόρους, τα βλαστάρια, τα λουλούδια, τους καρπούς

τα ξερόχορτα

να καθαρίσουμε

να ποτίσουμε

να γευτούμε

Μεδούλι της ύπαρξης

Ουσία της δημιουργίας

Πώς να πω

Τη διαδρομή

Το ταξίδι

Τις αποσκευές

Τη φαρέτρα

Τα άκρα

Τα φτερά

Έχουμε μια βαθιά σοφία

Βαθιά γνώση

Συλλογική μνήμη

Μοιραζόμαστε κοινά βήματα

Κοινές λειτουργίες

Μοναδικά κομμάτια ενός παζλ

Ποικίλες υφές

Ποικίλα υλικά

Συναντιόμαστε στη διαδρομή

Το συλλογικά κάθετο ταξίδι

Χανόμαστε στην οριζόντια κλίμακα

Να γευτούμε το φρούτο το ζουμερό

Σε όλη την ευωδιά και τη γεύση.

Σε βλέπω

Και σε κρατώ

Με ένα άγγιγμα που ξέρει ότι γνωρίζεις

Και η ψυχή σαν περιστέρι

Στέκει εδώ

Ελεύθερη

Να σε κοιτώ ελεύθερα

Και να αναπνέω.

Δέσποινα Καλπακτσόγλου (aka Νίνα Συνειρμού)